20180208

Ma naramiddu tui custus nieddus

Ma naramiddu tui custus nieddus
chi ndi benint a disisperu a ndi pigai
su chi nos ndi dd’emus pigau a forza
de spada e de gruxi santa,
lassendiddus sceti disisperu.
Ma naramiddu tui custus nieddus
chi portant telefunus e castiant is feminas nostas
candu seus sempri stetius nos
a si coddai is insoru
unu tantu po tantis in is arrugas fora de bidda
e ndi liaus su siliciu de sa terra insoru
e cumenti si permitit custus nieddus
a tenni disigius paris a is nostus
mancu fessit cristianus.
Ma naramì tui custus nieddus chi passant su mari
cumenti chi fessit postu innias po passai
e no po ndi ddus stesiai
po abarrai a pilllu e no po affungai
po andai e no po torrai.
Ma naramiddu tui custus nieddus
furiant schiavus
e ndi benint a ndi furai su pani a nos
imoi chi is i-schiavus seu nos
in genugu e  incadenaus
de politicus e finanzieris biancus
cun is tsugheras biancas
e prenus de dentis
totus biancus
chi de trint’annus a oi
s’ant fatu schiavus.
Ma naramiddu tui custus nieddus
chi ant cumprendiu chi sa terra est una,
tunda
e chi ponendi infatu su famini insoru
arribant paris paris a is mesas nostas.
Ma naramiddu tui custus nieddus
chi fetzessit che aiaiu
a ci torrai in sa giungla in pitzu in pitzu de is matas
asi ca funt issus is aiaius de aiaiu
e nos totus seu africanus.
Ma naramì tui custus nieddus
chi no arrespetant is cungiaus de s’ignoranza e is murus de sa timoria cosa nosta.
Ma naramì tui custus nieddus chi si comprant puru is sigaretas
a pustis chi nos si seus fumaus is forestas cosa insoru,
is minieras cosa insoru,
su passau cosa insoru,
su oindì cosa insoru,
ma no fait a pedronai su ddus essiri lassau sa vida
e su benideru
e naramì tui, custus nieddus
no ci dd’olint perdi.
Ma naramiddu tui custus nieddus
chi ndi bitint su Deus cosa insoru
invecis de timi su nostu,
e scint anninnias e contus e fabulas prus antigas de is chi scieus nos
e chistionant mali sa lingua cosa nosta
ma beni meda is insoru e seus nos a no cumprendi.
Ma naramì tui custus nieddus chi no ddis boleus donai sa manu
e guai chi pongant pei in domu
mancai a castiai beni
tengant pramus biancus
che is nostus.


(De "Ma dimmi tu questi negri" de Andrea Ivaz Melis, 2017, tradusiu de Giorgio Ledda, 2018)

Nessun commento:

Posta un commento